چرا سگ گردانی ممنوع و قابل مجازات نیست ؟

به موجب ماده 2 قانون مجازات اسلامی و اصل 36 قانون اساسی صرفا هر فعل یا ترک فعلی که در قانون برای آن ها مجازات تعیین شده جرم بوده و حکم به مجازات و اجرای آن باید تنها از طریق دادگاه صالح و به موجب قانون باشد.

در دنیای مدرن امروزی ، نگهداری حیوانات خانگی مانند سگ و گربه در شهر ها واقعیتی است که درست یا غلط دارای رواج و گسترش می باشد و جدا از صحیح یا ناصحیح بودن این فرهنگ آنچه که حائز اهمیت است قانونگزار به هیچ وجه برای این فعل یا رفتار جرم انگاری ننموده و با این حساب نگهداری و گرداندن سگ یا حیوانات خانگی دیگر غیر قابل مجازات می باشد.

به عبارت دیگر یک فعل یا عمل اعم از سگ گردانی و غیره در درجه اول می بایست عنوان مجرمانه در قانون داشته و برای آن مجازات تعیین شده باشد و در درجه بعد و در صورت ارتکاب قابلیت برخورد و اعمال مجازات توسط پلیس و یا نیروهای انتظامی را داشته باشد.

نکته حائز اهمیت دیگر آن است که در اسفند ماه سال 1389 طرحی جهت ایجاد ممنوعیت گرداندن سگ و امثال آن در اماکن و معابر عمومی و وسایل نقلیه به مجلس ارائه گردیده بود که آن طرح به تصویب مجلس نرسید و جالب آنکه همین طرح مجددا در سال 1393 نیز مجددا به صحن علنی مجلس ارسال گردید که باز هم به تصویب نمایندگان محترم مجلس نرسید و پر واضح است که مجلس شورای اسلامی مرجع قانونگذاری بوده و هیچ نهاد یا ارگانی حق وضع قانون خودسرانه و دلخواه خویش و عمل به آن را ندارد.

حال سوال اینجاست که چگونه موضوعی که نه در قانون برای آن مجازات در نظر گرفته شده و نه مجلس زیر بار تصویب مجرمانه بودن آن رفته مورد برخورد قهری قرار می گیرد.